පුංචි සුදු මල

මායා ස්වප්නයක

පුංචි සුරඟන අන්දරයක

නෙක පාට මල් අතර        

මා සිටියා සුවදැති සුදු මලක් වෙලා

අහිංසක පුංචි සුදු මල

බඹරු එහෙම කිව්වා

බාඳුරා, ලියතඹරා හා කිණිහිරියා    

පාට පාට මල් සැණකෙළියක්

උන් එහි සිත් සේ සැරි සරනවා

සුදු මල් පෙතිවලට

පාට තවරන්නට හැකිය

සවන් අග රැඳුනා.......

හමන සුළගට සිදී මියයන

පාද ස්පර්ශයෙන්

අවසන් ගමන් යන්නට

මල් වලට තව පාට තවරන

පුදුම සිහිනය...............

නොකිලිටි පුදසුනක

සුවද සුදු මලක් වෙන

පැතුම විතරක් ඇති

පාට නැතුවට  

සුදු මල් පෙති වලට.

එක්ටැම් ගෙය

එක්ටැම් ගෙය විමනක් වන්නේ 
මඩ පිරුණ ගැඹුරු දිය
ඊටත් වඩා බියකරු නිසා
දුක සේ සිතන සියල්ල
සාපේක්ෂව අම මී ලෙසට
ගිනිය හැකිය
ජීවිතය යථාර්තයෙන් බැහැරව 
හැසිරවිය නොහැකිය
අග සිට මුලට පොදු වචනාර්ථ
සමූහයක් උවද
ඒලෙස ලගූ කල නොහැක  

ලොව සසලන මහා පෞරුෂ
රහසේ සසලවන    
පොදු ලෙස ගැනෙන   
දිවි මග නියතවම
හැරවුම් ලක්ෂ්‍යක් වන  
ප්‍රේමය මනෝ මූලිකය
සැබෑ පෙම්වතුන්
සොඳුරු විප්ලවවාදීන්ය
මමත්වය පරදන ඔවුන් අතලොස්ස
කටුකත්වයෙන් ඔබ්බට වන 
මිහිරි සන්හින්දියාවේ
ස්පර්ශය ලබනු ඇත.

අභිනිශ්ක්‍රමනය

දැක සතර පෙරනිමිති
අභිනිශ්ක්‍රමනයට හිත ඇති 
පුර හඳ පායපු
ඇසළ මහේ මහ රැයක

ඛණ්ටක අසු ආවේ නැති
පිරු පෙරුම් නැති
නෙරන්ජනාවෙන් එතර වෙලා
නිවන් මග සොයා යන
නොතිර යාත්‍රාව

දුෂ්කර ක්‍රියාව නිමක් නැති
පස්වග මහනුන් සිටියේ නැති
සුජාතාව ආවෙ නැති
මග ඵල  ලැබුනේ නැති
ප්‍රේමයේ අනත් භාවනාව

කැකුළු මල් පෙති

සිනිදු සුසු මුදු
කැකුළු මල් පෙති
මද පවන සිප
නැළවෙන මියුලැසි

රුදු බඹර තුඩගක
අම මී රස දහර
රැඳී මියුරු සරය
මායා සිහිනයක
මුලා වී  විඳිනු රිසි

තටු සිඳෙන තුරු
අනත් දිගු මාවතේ
තුරු මුදුන් සිසාරා
නොයත් උන් තවත්
මල් සුවඳ මත්තේ

දඩයම

පාට තැවරූ දෙතොලග
අඩවන් ව දෙනයන
වෙස් මූණු බැඳී 
මුදු සේද සළු ඇඳි
රුවැත්තී.....   

විනිවිද අඳුරු මග තොට     
සැරිසරන චංචල සිත         
දඩයමේ කණිසමට 
නොමග  යන උන්ට
කරන ඇරයුම

විසුළු උව මහලු උව
සතර පෙරනිමිති සිහි කල
මිල මුදල් අතමිට
ගැවසෙන කලට යහමින

උනා සළු පිලි
නිසඟ පැතුමන්  
සිතුම් රවටා
දෝර ගලනා  
ඇගෙ  නුරා  හැගුමන්......

විරහ ගීතය

හිස් අහසින්
දිය බිඳක් යදින
සහසක් පෙම්වතුන්  
පොද වැස්සට
උමතු වී 
මවන සැණකෙළි
බිඳී විසිරෙන
මුරුගසන් වරුසාව වී
ඇසුරු සැනෙක
මහා පොළොව සසලන
මලගිය පැතුම් වලට  
සරදම් කරන  
නිරුවත් අහස කුස
නුඹට හිමි නැති
නුඹ ලියා වෙණ වයන
විරහ ගීතය......  

රාත්‍රිය

ඉරිතැලුන කළු වලා

සළු පිලි උනා  
පුර සඳ ඇහැරුන රාත්‍රිය
සරසන පිනි කඳුළු
හීනියට ඉකිබිඳින 
සීතල චමත්කාරය..........
නුඹේ දෙසවන
සනහන පිරිත් ස්වරයක්ව,
පහන් වේ නම්............
යළිඳු අරුනල්ලක්ව,        
නෙතු සැලෙන.....
අනන්ත රාත්‍රිය...........

මේ නිසදැසේ තේමාව, 

සොබාදහමේ වෙනස්වීම සහ මිනිස් හිතේ වෙනස්වීම් අතරේ තියන සංවේදීත්වය දක්වන්නකි.වැස්ස කියන්නේ මහා පොලව අස්වද්දන බලාපොරොත්තුව, එත් මහා වැස්සක පෙර නිමිති කියන අහස හරියට දුක් කම්කටෝලු වලින් පිරුන මිනිස් සිත වගේ.. වැස්සක ඇරඹුම සහ අවසාන අතර දිගු නිදි වරණ  රාත්‍රියක හැඩ  තල තියෙනවා.එත් වැහි දියෙන් නැහැවුන අලුත් දවසක්, කඳුළු වලින් සුවපත් උන මිනිස් හිතක් වගේ. ඒ තුල පවතින්නේ අරුනල්ලක චමත්කාරය , පිරිත් ස්වරයක සන්හිඳියාව........

පොද වැස්ස

ඉරි තැලුන මිහි මඩල 
අස්වද්දන සිහිනය
දෙගොඩතලා යන

මහා වැසි නොවැටෙනා
ඉඩෝරයට
සැරි සරණ 

අහංකාරම.....  
පොද වැස්ස 
කැකුළු නොඉපදෙන 
ගිම්හානයට

පන්හිඳට ආයුබෝවන්

නෙතු පියන් අතරේ 
හිරවෙලා ඉන්න
උණු කඳුළු 
සීතලම කොපුල් අතරින්
හෙමිහිට වැටෙන
සිත් ඉමේ සැඟවුන
නිසල සිතුවිලි
අපූරුවට....
අකුර අකුර
අරුත් පොවන
සොඳුරු පන්හිඳ
ඔබට ආයුබෝවන්.....